Eerder gepubliceerd op 16 oktober 2017
Vandaag voel ik verdriet
Strek mijn armen
naar de mooie wereld daarbuiten
Maar bereiken kan ik hem niet
Zo dichtbij
Ik kan hem zien
en ruiken
Maar mijn lichaam wil niet met me mee
Ik wil naar de bergen
De hei
Kijken naar de kleuren van de opkomende zon
Mijn camera als gezelschap
Ik wil naar mijn geliefde zee
De zilte lucht opsnuiven
De meeuwen rakelings zien scheren
over de opspattende golven
Schelpen zoeken in het zand
Uren vertoeven bij een strandpaviljoen
Tevreden slurpend aan een mok chocola
Mijn lief naast me
Kijkend naar het leven
De wind door mijn hoofd
Struinen door de straten
Mijn camera weer met me mee
Als vanouds
Op zoek naar wat geluk
Maar nu zonder extra pijn en moeheid
Ik wil wat hulp bij het bijeen houden
Van een lijf dat zo gemakkelijk uiteen valt
Door de jaren heen
Steeds meer schade veroorzakend
Mijn energie laat wegstromen
In een doelloos gat
Vraag ik te veel?
Vandaag voel ik verdriet
Een extra afstand tussen mij en de wereld
Een drempel die steeds maar hoger wordt
Mijn uitgeputte lichaam met een traan achter blijvend
Gelukkig kwam uiteindelijk de hulp wel op gang, al duurde het nog wel een aantal jaren.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.