Orde in de chaos creëren, zei ik dus, maar sinds ik dat eerder deze week online zette, is het werkelijk een totale chaos in mijn hoofd.
Het gebeuren met dr. Peul heeft daar zeker mee te maken. Overspoeld worden door twijfels wie te vertrouwen en onzekerheden voor de toekomst, zijn nou niet echt de perfecte basis voor rust in je kop.
Ongewild switchen van teams die mij moeten bijstaan bij al mijn hulpvragen en net terwijl ik weer tegen nieuwe hulpbehoeftes aan bots, helpt ook niet echt. Gaan zij mij net zo goed (of slecht, het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk ;)) inschatten als het vorige team deed? Gaan deze nieuwe mensen net zo goed begrijpen dat door de mist in mijn hoofd, ze heel veel geduld op moeten brengen voordat ik iets op de juiste manier heb weten uit te leggen? Is hun mailbox erop gericht nog heel wat mailtjes te ontvangen met “o ja’s” nadat er een gesprek heeft plaats gevonden?
Het dilemma waar ik al een tijd mee loop wat betreft de hulp in huis. Sinds een jaar is die hulp van mijn mantelzorgster weg gevallen. Voor de duidelijkheid: dat is wel mijn beslissing geweest maar ook een beslissing die onder de huidige omstandigheden ook echt gemaakt moest worden. In eerste instantie zaten we tegen de verbouwing aan om ons huisje aan te passen aan mijn noden. Toen heb ik de boel lekker laten versloffen zonder er me aan te storen, er zou nog genoeg zooi bij komen en de helft zou toch afgebroken worden.
Maar nu is (bijna) alles zo mooi en ik heb met de dag minder energie lijkt het wel. Tegelijkertijd is er de onrust of het wel veilig is om überhaupt iemand in huis te halen. Het is hier zo klein. Nee, ik ben niet overdreven angstig. Als je normaal gesproken al dagelijks te kampen hebt met ademhalingsproblemen door chronische astma, uit de bocht gevlogen lichaamsonderdelen én een autonoom zenuwstelsel dat steeds meer aangetast lijkt te worden, dan is het verre van overdreven om covid-19 buiten de deur te willen houden. Buiten dat, zou ik een abonnement kunnen nemen op de teststraat want wanneer is ademnood het gevolg van de bovengenoemde lijst en wanneer van dat rot virus?
Dan zijn er nog al die dingen die gedaan of geregeld moeten worden. Je ziet tegen de belastingaangifte op? Nou, wij moeten er twee! Nederland ?n België en al vooraf ingevuld? Not… Marcel is van zichzelf al een verstrooide professor en mijn brainfog maakt de simpelste dingen moeilijk. Dus dat is een leuke combi.
O ja, en de harde wind niet te vergeten. Daar word ik ook altijd zo onrustig van. Die boom van de buurman die gevaarlijk onze kant op helt, hou ik met een schuin oog in de gaten. Niet dat ik er ook maar iets tegen kan doen als hij alsnog besluit het gevecht met de zwaartekracht op te geven, dat weet ik ook wel. Maar een vals gevoel van invloed hebben, is altijd nog beter voor mijn gemoedsrust dan helemaal niets.
Last but not least vallen de woorden bijna letterlijk over elkaar in mijn hoofd sinds ik deze plek heb gecreëerd. Oude verhalen die ik nog wil plaatsen (en welke dan wel of die toch maar niet) of toch eerst maar weer de dingen die me nu bezig houden van me af schrijven? Er wil zoveel uit, maar dan worden jullie gillend gek. Om maar niet te spreken over de energie die het me nu al kost om het in mijn hoofd te hebben en dan het hier nog zo te krijgen dat mevrouw tevreden is. En dan is het kringetje weer rond.
Ik heb niet alleen een plekje voor mezelf gecreëerd maar ook tijd en energie vrij gemaakt voor dat wat ik leuk vind en dat is vrij uniek. Alleen is het niet zo dat ik dat er zo maar bij kan doen. Het gaat altijd ten koste van andere dingen, want alle lepels1 zijn al op nog voor ik ‘s ochtends mijn ogen open doe. Dus wordt het voorlopig oogkleppen ophouden en het hoognodige met de Franse slag bij proberen te houden, want nu ik de smaak te pakken heb, hoop ik hier regelmatig wat achter te kunnen laten.
Heeft de huidige crisis in ieder geval nog één voordeel: er is niemand die het opvalt dat je hier in het stof kunt schrijven en van de vloer kunt eten.
Wat begon met chaos, eindigt dan uiteindelijk toch weer in rust. De woorden tuimelen niet meer door mijn hoofd. Rust.
1 https://onzichtbaarziek.nl/nieuws-informatie-de-lepeltheorie/
Onze trots, een paar jaar geleden.
Alles rollend bereikbaar. Zo fijn!
